Şair RoniMargulies'ten ailesine, İstanbul'a, yan yana gelmesi neredeyse imkânsız ebeveynlerine, çocukluğuna, okul hayatına, Londra'ya ve aslında gündelik yaşayışın can alıcı detaylarına odaklanmış bir hatırat!



Ailem ve Diğer Yahudiler'de okuyucular, Bunu ben de yaşamıştım, hissine kapılacak sıkça. Çünkü Margulies kendine ve çevresine o kadar dürüst ki, bahsi geçen duyguyu hissetmemek çok zor. Bir yandan da okurlar, artık sayıları geçmişe oranla azalmış İstanbul'daki Yahudilere dair birçok şey öğrenecek içeriden.



Bu hatırat, hiçbiryerli ama öte yandan hem İstanbullu hem Londralı bir şairin kendine dahi acımasızca yaklaşmasının parıltılı bir vesikası.



sonraoyuncaklarınısayanbirçocukgibi

tekteksaydıhepsini, Bu nereninki? dedi

desteninortasındaki metal halkayıtutarak.

Hastaydı, yerindedeğildibirsürediraklı.



O dedim, açamadığımızkapılarınanahtarı.

Biliyordusanki, günlerdir ilk kezgülümsedi,

Yoo, dedi, Bu gecekullanacağım ben bunu.

O gece öldü. Bana kaldı anahtarları.