Babıali artık yok. Plazalarda çalışmak insanları birbirine yabancılaştırdı. Takım ruhu nostalji oldu. Gazetecilik ticarete dönüştü. Gazete bir ürün artık, okurlardan da müşteri diye söz ediliyor. Çeşitli servislerde ürünün farklı parçaları üretiliyor. Nasıl bir fabrikada bdişli sıkıştırmakla görevli işçi, boru takma işine el atamazsa, gazeteleri ayakta tutan basın emekçileri de küçük çalışma alanlarında önlerine konan işi yapıyorlar. Onlar her zaman gizli kahramanlardı ama hiç bu kadar yalnız olmadılar. Bu kitap hepsine bir selam...
...Onu ne zaman tanıdım? Hatırlamıyorum, bir edebiyat matinesinde mi, bir gazetenin yazı işleri masasında mı, bir yayınevinin yönetim yerinde mi? Ortak tutkular, meslek beraberliği, bazen tarihleri silip atıyor. İnsan, ne zaman sorusuna, doğduğumuzdan beri, yanıtını vermek istiyor. Azize, tam bir profesyoneldir. Disipliniyle, verilen işin küçüklüğü büyüklüğü tartışmasını yapmadan en iyisini yapmasıyla.
... Her zaman ek işlere taliptir ama ek para istemeden. Her zaman bir beyaz gazete sayfasını süsleyecek yazısı, çevirisi vardır, kendi adının ön plana çıkmasını beklemeden.
... Birikimiyle size her alanda öneri yapabilir, her konuda referans sunabilir. Başınız sıkıştığında, gizli kitaplık odur, yılların birikiminden, belleğinde kalanlardan hissenize mutlaka bir bilgi düşecektir...