Çay, önce bir ilaç olarak ortaya çıkıp daha sonra bir içecek haline geldi.
Yolculuğu 8.yüzyılda Çin'de şiir dünyasıyla başladı, 15.yüzyılda
Japonya'da yeni bir estetikle tanıştı: çayizm. Etrafımızda varlığını sürdüren
can sıkıcı gerçeklerin güzelliğini bulmaya adanmış bir tapınma olan
çayizm, saflığı ve uyumu, karşılıklı yardımlaşmanın gizemini ve toplumsal
düzenin romantizmini öğretmeyi hedefliyor. Bu bağlamda Zen ve Tao
felsefelerinin çayla ilişkisini irdeleyen Okakura, Çay Kitabı'nda Japon
kültürü, sanatı ve mimarlığına kadar pek çok yaratımı açıklarken bir yanıyla
da Doğu ile Batı arasında bir köprü kuruyor.
Çay felsefesi sıradan anlamda sadece estetizm değildir, çünkü ahlak ve
dinle birlikte bizim insana ve doğaya bütün bakış açımızı ifade eder.
Temizliği gerektirdiği için hijyendir; karmaşık ve pahalı olanın yerine basit
olandaki rahatlığa işaret ettiği için ekonomidir; evreni kavramaya yönelik
oran duygumuzu tanımladığı için manevi geometridir.