Robert Louis Stevenson'ın yüzyıllara meydan okuyan romanı, Viktorya döneminin
baskıcı ortamında doğup izdüşümünü modern toplumda bulmuş ve kendi
çağdaşlarından, Dorian Gray'in Portresi'nden günümüze, Dövüş Kulübü'ne dek
birçok esere ilham kaynağı olmuştur.
Dinsel alegori, fabl, polisiye, gotik roman öğelerini içinde barındırmakla birlikte
insanın ikili doğasının bir incelemesi olarak da yorumlanabilir ve bu özelliğiyle
Freud'un psikanaliz kuramının id, ego ve süperego kavramlarını önceler. Bölünmüş
zihnin içsel kavgalarını okuyucuya tedirgin edici biçimde yansıtarak okuru şehrin ve
zihnin karanlık sokaklarına sürükler.
Genç bilim insanı Henry Jekyll, insanın doğasını, ruhunun gizemlerini araştırmak
ister ve önemli keşfi hayatını tümüyle değiştirir... Arkadaşı Avukat Bay Utterson, sis
perdesini bizler için aralarken, Jekyll'ın ardında Hyde'ı, Utterson'ın ardında ise
kendimizi buluruz.
Stevenson bir gün karısının yanında uyurken bağırır. Karısı onu uyandırır çünkü
gün boyunca ateşlenip kan tükürmüştür. Stevenson karısına, Beni uyandırman
ne kadar da kötü oldu, tam da çok güzel bir kabus görüyordum! der.
Stevenson'ın rüyasında gördüğü şey Doktor Jekyll'ın karışımı içip kötülüğü temsil
eden Hyde'a dönüştüğü sahnedir. Doktorun kendi hazırladığı şeyi içip tam tersi
bir varlığa dönüşmesi fikri Stevenson'a rüyasında gelmişse de hikâyenin geri
kalanını uydurması gerekmiştir.
JORGE LUIS BORGES