Erkekler benim umurumda değil. Ben olgun bir adam istiyorum. Üniversitede okuyor olması ya da en azından lise son sınıfta olması tercih sebebimdir. Ve bu yaz birini gözüme kestirdim. On yedi yaşında ve çok tatlı. Ayrıca beni sevimli buluyor, daha ne isteyeyim? Yazın birlikte çalışacağım adamın benden nefret etmemesini isteyebilirim belki de. Hakkımda ne düşündüğünü umursuyorum sanmayın. Erkek işte... Azıcık önemsiyorum, o kadar... Fark etmez. Unuturum nasıl olsa. Bir de o gülümseyişi aklımdan çıkarabilseydim. Keşke her günümü, her saatimi onunla geçirmek zorunda olmasaydım.
Beni sevmeyen adamların peşinden koşmayacağıma dair kendime verdiğim sözü tutabilseydim keşke...