İşte bu yüzden ben hep dargın bakan bir çocuktum



Filmlerimde zalimin karşısında ezilen yoksulun, hakkı yenenin yanındaydım hep

Güçlü, yiğit, cesurdum.
Emeğin, alın terinin yanındaydım.

Başıma gelecek belaları umursamadan, durmadan horlanan, hakkını arayamayan halkımın acılarını paylaşıyor, yenilmez görünen büyük, acımasız güçlerle ölümü göze alarak savaşıyordum.

Cömerttim, insan âşığıydım. Yılmaz, cesur bir savaşçıydım.
Ordular bozuyor, kaleler fethediyordum.
Peki filmlerimde böyleydim de, özel hayatımda aynı doğrucu, halkını,
yurdunu seven insan mıydım? Halkıma ne kadar dürüst davrandım?
Hayatım boyunca, kendime bunları sordum, kendimle hesaplaşıp durdum