GERÇEK 1.0 - GEÇMİŞE DÖNÜŞ
ŞÜKRÜ SOYDAŞ

Öldüğü günü hatırladı. İçi sızladı. Oysa o günün
sabahında nasıl da neşeliydi. Uyanmış, giyinmiş
kuşanmış, aşağıya inerek kahvaltısını yapmıştı.
Artık adet haline getirdiği üzere, yemek masasının diğer tarafında kalan kapının yanında ayakta duran uşak
Alfred ile sohbet etmişti.

Ne diyordu Alfred o sabah, Bu kadar yüksek dozda gerçek, sonun başlangıcı olur!

'Öyle de oldu' diye düşündü. 'En azından benim için.'