Annemarie Schimmel bu kitapta İran, Osmanlı ve Müslüman
Hindistan'da şairlerin kullandığı karmaşık ve çok yönlü belagat ve imge
sistemine kapsamlı bir giriş yapıyor. Yüzyıllardır kullanılagelen bu
imgelerin, zamanla kusursuzlaştığını ve İslam âlemindeki değişen
koşulları yansıttığını gösteriyor. Schimmel'e göre, İran edebiyatı dilin
kurallarına kök salmıştır ve geleneklerine bağlıdır, fazla kişisel olmaya
çalışmaz. İdeal olarak kusursuzca oluşturulmuş her bir dize çok yüzlü
nadide birer taş gibi olmalı ve günlük hayatın gerçekliği ile soyut
arasındaki dinamik ilişkiyi yansıtabilmelidir. Schimmel, İran
edebiyatının özünde dünyayı İslam kültürüne gömülü semboller ağına
dönüştürdüğünü gösteriyor.