O gün yürüyüşe çıkmanın imkanı yoktu. Sabahtan çıkıp, dökülmüş yapraklarla kaplı bahçede bir saat kadar dolaşmıştık ama soğuk kış rüzgarı beraberinde karanlık bulutlar ve şiddetli bir yağmur getirince dışarıda daha fazla kalamamıştık.
Benim için daha iyiydi. Zaten uzun yürüyüşlerden hoşlanmıyordum. Her seferinde, Eliza, John ve Georgiana Reed´e göre ne kadar güçsüz bir vücudum olduğunun farkına vararak, elim ayağım donmuş bir halde eve dönmekten nefret ediyordum. Dadımız Bessie´nin azarları da cabası.....