Nil’in dışındaki bir başka kadını, Nil’i sevdiği gibi sevebilir miydi? Aynı coşkuyu, aynı parıltıyı, aynı yoğunluğu yakalayabilir miydi? Nil gibi derin, anlamlı bakabilir, Nil gibi tatlı gülümseyebilir miydi bir başkasının gözleri? Bir başka kadının elleri Nil gibi dokunmasını bilir miydi? Kim gecenin bir vakti onu güldürmek için sokağın ortasında parende atardı? Hangi kadını ufak bir oyuncakla bile mutlu edebilirdi? Kim ona balonlarla koşarak gelirdi? Hangi kadınla pastanın tabakta kalan sosunu sıyırmak başlı başına bir eğlenceye dönüşürdü? Hangi kadınla şarap içmek bu kadar baş döndürücü olabilirdi? “Ve...” diye içinden geçirdi: “Hangi kadını, söz konusu olan sadece ufacık bir umut da olsa sonsuza dek beklemeyi göze alacak kadar sevebilirim! Hangi kadını?...” Sevemezdi! Bir tek,
yalnız Nil’i sevmişti,
sevebilirdi böyle!