Güzel yüzlü, beyaz tenli,mavi gözlü, incecik, zarif bir kraliçeydi o

Marie Antoinette, ne hanedanın çizmeye çalıştığı gibi kutsal bir ilâhi varlık, ne de ihtilalcilerin savunduğu gibi düşmüş bir kadındı. Marie Antoinette, sıradan biriydi. Bugün yaşayan ve yarın yaşayacak kadınlardan farklı değildi. Ne şeytani düşünceleri, ne de kahramanlık duyguları vardı. Sözün kısası bir trajedi kahramanına benzemiyordu.
Bir dahi, çektiği acıdan sorumlu değildir. Çünkü içinde taşıdığı inanç, sonsuz gücünü gösterebilmesi için ona bu ateşten gömleği giydirir. Fırtına nasıl martıyı alır götürürse kaderin güçlü rüzgârı da dahiyi daha yükseklere sürükler. Sıradan biri ise, yaradılışı gereği sakin bir hayat arar. Trajediyi, dramı istemez. Bunlara ihtiyacı yoktur. Gölgede, sakin bir yerde kalmayı, rüzgârlardan korunarak ılık bir iklimde yaşamayı ister. Kaderin gizli eli onu kargaşalara doğru iterse kaçar, direnir, korkar. Tarihe adını yazdıracak ve dünyaya adını duyuracak sorumluluklarla karşılaşmayı istemez, hatta bundan çekinir bile... Acıyı, sıkıntıyı aramaz. Fakat yine de başına gelirse, içten değil dışarıdan gelen bir güçle ona doğru sürüklenir.
Doğuştan kahraman olmayan insanın çektiği acının derecesi, soylu bir kahramanın acısından daha az değildir. Hatta belki de daha ağırdır. Çünkü sıradan bir insanın tüm bu yükü tek başına çekmeye yetecek gücü yoktur.
Sıradan biri olan Marie Antoinette, kaderin kurbanı olarak kahramanlaşmanın en güzel örneğini verir. -Stephan Zweig
Yazar, ekmek bulamıyorlarsa, pasta yesinler efsanesini, çılgıncasına karmaşık bir karakter olan Marie Antoinette´e duygu yükleyip sadeleştirerek, sonsuza dek yok ediyor.

-ROBIN MAXWELL, Anne Boleyn´in Gizli Günlüğü´nün yazarı
Carolly Erickson, ilk tarihi romanında, soğuk gerçekleri sıcak bir kurguya dönüştürüyor. Marie Antoinette´in Gizli Günlüğü, masum bir prensesken sevilmeyen bir eşe ve bahtsız bir kraliçeye dönüşen, adı kötüye çıkmış bir kadının kendini, yine kendi ağzından enfes bir dille anlatımı.

-INDIA EDGHILL, Queenmaker ve Wisdom´s
Daughter´ın yazarı