Çiçek uyandı, bu son perde.
Meğer bilmediğim ne çok şey varmış, şimdi anlıyorum.
Tanıdığımı sandığım insanlar başkaymış. Hiç sezdirmedikleri
yaraları benimkilere bağlanmış. Bu yaraları gizlemek
onları değiştirmiş. Söylenmeyenler çığ olunca bağlar
gücenmiş.
Bu zamana kadar yaşadığım hayat bir yankıdan ibaretti.
Savaşarak kazanamayacağımız bir oyunun içindeyiz biz.
Kaçtıklarımızla eninde sonunda karşılaşacağız, bu
yüzden günün sonunda nerede oluruz bilemeyiz.
Fakat bazı şeyler dindiriyor hepsini. Günbatımları,
yıldızlı denizler, çocukluk masumiyetleri, yaz yağmurları,
huzur dolu suskunluklar, kaygısız sevinçler, gümüş gözler
ve emek bekleyen çiçekler.
Her koşulda yeşerebilen fakat emekle hayata tutunan
çiçekler bir ânı sonsuzluğa dönüştürebilir. Bu oyunun son
perdesinde açan portakal çiçeği, işte böyle bir çiçekti.
Günün sonunda nerede olurum bilmiyorum.
Ama seçme şansım kaldıysa tüm mevsimlerde seninle
olmak istiyorum.
Bilmiyordu yokluğunun nelere sebebiyet
verdiğini, varlığının nelere kadir olduğunu bilmediği
gibi.
BEYZA ERDEM
İstanbul'da yaşamakta ve eğitimine İstanbul Üniversitesi
Hukuk Fakültesi'nde devam etmektedir. Kurgusal bir dünyada
kaybolmadığı zamanlarda zihnindeki hikâyelere
daldığını çaktırmamaya çalışmaktadır. Onu bu hikâyeler için
Google'da tuhaf şeyler araştırırken bulabilirsiniz. Portakal
Çiçeği, yazarın 2014'te kaleme almaya başladığı
ve yayımlanan ilk eseri, Bahar Kuşları serisinin ilk kitabıdır.