Gitmeye o an karar vermiştim. Onun gittiğini duyduğum anda...
Şimdi artık hiç duramayacağımı hissediyorum.
Gözleri yine gözlerime değiyor. Özlüyorum.
Özgürlüğümü, sevinçlerimi, takvimlerimi şaşırdığım günlerimi özlüyorum. Yeniden hayatımı bir küçük çantaya sığdırıp, yollara düşmek istiyorum. Kimsenin birbirini tanımadığı, kimsenin birbine değmediği o yabancılıklarda kendi küçük hayatımda olmak istiyorum.
Her yolculukta birini tanıdım, her yolculukta başka sevdalarda savruldum. Ama dönüp hep buraya geldim. Başka topraklarda yeşerdiğinden midir nedir, buralarda hep soldu sevglerim. Bana yine yalnızlığım kaldı. Ama o hayatı öylesine sarhoş, öylesine heyecanlı sürdürebilir miydim bilmiyorum.
Bazen bir otel odasında yalnızlığıma ayna tutarken, bazen aşkın kollarına kendimi hiç düşünmeden atarken, gülerken, aşk için ağlarken, severken, sevilirken hep oralardaydım. Beni ben yapan, beni bana tanıtan, bana başka hayatların olduğunu gösteren şehirlerde ben hep başkaydım....
Ne zaman yeniden buraya döndüm; gözlerim görmez oldu, gözlerim yine kör oldu. Çünkü onu gördüm... Şimdi yine gitmek istiyorum.