Yokken var olandın, karanlıkta yağan yağmur gibi.
Kalbimin izbe köşelerinde çiçekler açtırandın,
solduğum günler gibi.
Ölüm acı verecekken; acıyı unutturandın, çehreni
dağıtan rüzgâr gibi. Karanlıktan korktuğumda
geceleri yakandın, kirpiklerimdeki acılı hare gibi...
Sonu görünmeyen bir denizde ölü bir dala tutunmak.
Yaşama âşıkken her sokakta ölümle karşılaşmak.
Gözlerine bakarken göz rengini
unutmak gibiydi seninle olmak.
Ya da ben unutuyordum her şeyi.
Ben hangi dala tutunduğumu unutuyorum sevgilim.
Hangi denizde olduğumu, boğulurken yuttuğum her
yudumu...
Tutunmayı unutuyorum. Tutunamıyorum...
Bugün ellerimi çok sıkı tut.
Beni götürmek isteyen, Visal'i bize çok gören şeyler
var. Canın benim için yanacak olduğunda
kalbimi çıkarıp atmayı unutuyorum.
Nerede olduğumu, bize ne olduğunu, senin kim
olduğunu tutamıyorum aklımda.
Aklımı tutamıyorum.
Aklım bile benden gidiyor.
Sen gidiyorsun.
Visal gidiyor.
Ellerim bile bu karanlık sularda acıyla can veriyor.
Temmuz 2000'de Bursa'da doğan Berra Çamlıdere, halen
Bursa'da yaşamaya devam etmektedir. Uludağ
Üniversitesi'nde Çocuk Gelişimi bölümü son sınıf öğrencisi
olan yazar, ilk kitabı Kolej Züppesi'ni ve devamı olan Kolej
Züppesi II: Visal'i kaleme almıştır. 14 yaşında Wattpad
platformunda yazdığı ilk kitabıyla büyük ilgi toplayan yazar,
12 milyona yakın okunma sayısına ulaşmıştır.