Başka birinin sahip olmak için cinayet işleyebileceği bir hayatım vardı.

Derken biri bunu yaptı.

Pek fazla şey hatırlamıyor olabilirim, ama muhteşem bir hayat yaşadığımı biliyorum. Ölürken bile başkasının sahip olmadığı bir şeye sahiptim: Hiç karşılaşmadığım ikiz kardeşim sayesinde tekrar sahneye çağrılma şansına. Başıma gelenleri öğrenmek için Emma'nın yerime geçmesi gerekiyordu. Peki, en yakın arkadaşlarımın şakalarını kaldırabilecek miydi?

Erkek arkadaşımı, aşkıyla tutuştuğu o kız olduğuna ikna edebilecek miydi? Aileme kendi kızlarıymış gibi iyi geceler öpücüğü verebilecek miydi? Katilimin onun her adımını izlediğini anladığında bile gösteriye devam edebilecek miydi?