7 Şubat 1907de İstanbulda doğdu, 10 Temmuz 1992de aynı yerde öldü. Birinci Dünya Savaşında babası ölünce annesi tarafından okutuldu, 1933te İ.Ü. Hukuk Fakültesini bitirdi. 1933-45 arası Kayseri ve Ankara Atatürk liselerinde ve Ankara Devlet Konservatuvarında edebiyat öğretmenliği, 1945-50 arası Türkiye Ansiklopedisi bürosunda edebiyat sekreterliği yaptı. Türk Dil Kurumunda görev aldı. Yazı yaşamına 1927de Servet-i Fünun dergisinde başlayan Cevdet Kudret, Meşale dergisinde toplanan Yedi Meşalecilerden biridir. Grubun ortak kitabı Yedi Meşale (1928) ile kendi kitabı Birinci Perdede (1928) yer alan şiirlerinde bireysel duyguları, münzevi ve kötümser, ama orijinal açılardan arada hikâye ve balad imkânlarından da faydalanarak başarıyla yansıttı (Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü). Aynı yıllarda oyunlar da yazdı. 1952den başlayarak önce Abdurrahman Nisâri ve Suat Hizarcı gibi takma adlarla, sonra da kendi adıyla edebiyat tarihimizin önemli adları ve yapıtları üzerine tanıtma ve el kitapları ile başarılı, aranan ders kitapları hazırladı. 1945te hazırladığı Türk Hikâye ve Roman Antolojisini sonradan Türk Edebiyatında Hikâye ve Roman adıyla genişletti (2 cilt: 1965, 1967). Karagözde (3 cilt: 1968-70) tarihçeleri ve açıklamaları ile 35 Karagöz oyununu topladı. 1973te çıkan Ortaoyunu ile TDK 1974 Bilim Ödülünü (ikinci cilt: 1975), son deneme kitabı Kalemin Ucu (1991) ile de 1991 Sedat Simavi Edebiyat Büyük Ödülünü kazandı. Öteki Önemli Yapıtları: Öykü: Sokak (1974). Roman: Süleymanın Dünyası: I. Sınıf Arkadaşları (1943, 1976), II. Havada Bulut Yok (1958, 1976), III. Karıncayı Tanırsınız (1976). Deneme: Dilleri Var Bizim Dile Benzemez (1966), Bir Bakıma (1977), Benim Oğlum Binâ Okur (1983). İnceleme-Derleme: Divan Şiirinde Üç Büyükler: I. Fuzulî (1952), II. Bakî (1953), III. Nedim (1952); Halk Şiirinde Üç Büyükler: I. Yunus Emre (1958), II. Pîr Sultan Abdal (1965), III. Karacaoğlan (1958); Eşref: Hicviyeler (1953); Şinasi: Şair Evlenmesi (1959); Teodor Kasap: İşkilli Memo (1965); Nâzım Hikmet: Kuvâyi Milliye (1968); Batı Edebiyatından Seçme Parçalar (1973); Ferâizci-zâde Mehmet Şakir: Evhâmî (1974); Abdülhamit Devrinde Sansür (1977), Örnekleriyle Edebiyat Bilgileri (2 cilt, 1980).
